گزارش تصویـری از چهـاردهمین مسـابقات پاراالمپیـک در لندن

در لندن از بیست و نهم آگوست تا نهم سپتامبر ، چهاردهمین بازی های پاراالمپیک در ۲۰ رشته ورزشی کار خود را آغاز می کند. از روسیه ۱۸۳ ورزشکار در این بازیها شرکت کرده اند. قهرمانان متناوب بازی های پاراالمپیک نیز در این تیم حضور دارند. الگا ساکالوا پالاوچیخا برای پنجمین بار تیم پارالمپیک را همراهی می کند.

در جهان علاقه به ورزش های پاراالمپیکی بیشتر شده است و در حال حاضر نزدیک به دوو نیم میلیون بلیط برای این مسابقات فروخته شده اند. میخاییل ترنتیف ، دبیر کل کمیته پارالمپیک روسیه در مصاحبه ای با ” صدای روسیه ” گفت : هزاران خبرنگار در این بازیها حضور دارند.

مهمترین چیزی که من از بازی های پاراالمپیک انتظار دارم این است که ورزشکاران ما بسیار قوی ظاهر شوند. و هر ورزشکار بتواند بهترین نتیجه را بدست آورد نتایجی که ۴ سال است برای دستیابی به آن تلاش کرده اند.

برای اولین بار مسابقات برای افرادی با توانایی های محدود در سال ۱۹۴۸ در بریتانیای کبیر برگزار شد. در آن زمان ۱۶ جانباز جنگی در یکی از بیمارستان های نظامی ماندویل ، در رشته تیز اندازی شرکت کردند. بعد از ۴ سال در رم اولین بازیهای پاراالمپیک برگزار گردید. ۴۰۰ ورزشکار از ۲۳ کشور جهان در آن حضور داشتند. این بازیها در واقع شروعی قدرتمند برای مسابقات پاراالمپیک بود که هر سال مخاطبان بیشتری در میان اقشار مختلف می یابد. یلنا بلکینا ، رئیس فدراسیون ورزش های پارالمپیک معتقد است که برنامه اصلی پارالمپیک ، متحیر کردن است.

پارالمپیک، حادثه عظیم در سطح جهانی است که جهان را متحیر می سازد. افرادی با توانایی های فیزیکی محدود در نقطه شروع می ایستند، رقابت می کنند ، مسابقات بی نظیری را برگزار کرده و نیروی عظیم روح و درون خود را به نمایش می گذارند.

امسال بزرگترین بازی ها در تاریخ مسابقات پاراالمپیک برگزار می شود در آن بیش از ۴ هزار ورزشکار از۱۶۵ کشور یعنی ۱۹ کشور بیشتر از مسابقات پکن شرکت می کنند. ضمنا ایران ۷۹ ورزشکار خواهد داشت. شبکه های تلویزیونی کل جهان قرار دادهایی برای پخش تقریبا به اندازه ۱۶ میلیون دلار بسته اند که این رقم رکورد محسوب می شود. بدین ترتیب بینندگان کلی مسابقات ۴ میلیارد نفر خواهند بود.

  پارالمپیک چگونه آغاز شد؟

نیم قرن پیش از آنکه مسابقات پارالمپیک شکل بگیرد، جرج ایسر، ژیمناست آمریکایی که پای چپش چوبی بود در مسابقات المپیک سال ۱۹۰۴ حاضر شد و به رقابت با ژیمناست های دیگر که نقص عضو نداشتند پرداخت. ایسر با همان یک پا در طی یک روز سه مدال طلا، دو نقره و یک برنز گرفت. بعد از او ورزشکاران دیگری هم آمدند که با داشتن نقص عضو ابایی از رقابت با ورزشکاران سالم نداشتند. اما به طور کلی تعداد این افراد بسیار کم بود و همزمان با فیزیکی تر شدن بیشتر ورزش ها و بالا رفتن سرعت ورزشکاران سالم، شانس این افراد کمتر و کمتر می شد اما تا پیش از جنگ جهانی دوم کسی به صرافت نیفتاد که مسابقات ورزشی برای معلولین برپا کند.

دکتر لودویک گوتمان، پزشکی یهودی بود که در سال ۱۹۳۹ از آلمان گریخت و به انگلستان آمد و در شهر آکسفورد ساکن شد. اداره حمایت از پناهجویان با کمک وزارت کشور انگلستان، مبلغ ۲۵۰ پوند به دکتر گوتمان داد تا بتواند زندگی جدیدی را در انگلستان آغاز کند.

در سال ۱۹۴۵ و بعد از جنگ جهانی دوم، دکتر گوتمان مدیر بیمارستان استوک ماندویلی شد. سابقه این بیمارستان به سال ۱۸۳۰ می رسید، زمانیکه نیمی از مردم روستای استوک ماندویلی به واسطه شیوع بیماری وبا مردند.

دکتر گوتمان موظف بود از این بیمارستان مرکزی درمانی برای سربازان نقص عضو شده در جنگ بسازد. او معتقد بود که ورزش کردن بهترین شیوه برای فرار از آسیب های روانی حاصل از نقص عضو شدن است و ورزش درمانی را محور فعالیت های جانبی بیمارستان قرار داد.

در سال ۱۹۴۸ دکتر گوتمان یک دوره مسابقه ورزشی به راه انداخت و سربازان آسیب دیده در جنگ به رقابت با یکدیگر پرداختند. این بازی ها با مسابقات ویلچر آغاز شد و سعی شد که قوانین بازی ها با قوانین المپیک همخوانی داشته باشد هر چند که برد و باخت در این بازی ها چندان مهم نبود و در واقع سعی می شد که روح رقابت و پویایی زنده شود. در سال ۱۹۵۲ یک دوره دیگر از این مسابقات در همان بیمارستان برگزار شد و اینبار معلولین هلندی هم در مسابقات شرکت کردند و با همتایان انگلیسی خود مسابقه دادند و به این ترتیب اولین جرقه ها ی برگزاری پارالمپیک زده شد. هشت سال بعد در سال ۱۹۶۰ اولین دوره پارالمپیک در شهر رم به پا شد و به این ترتیب مسابقاتی مرتب و منظم برای معلولین شکل گرفت که قرار شد مثل المپیک هر چهار سال یکبار تکرار شود.

در پارالمپیک رم چهارصد ورزشکار از بیست و سه کشور جهان شرکت کردند و مسابقات از ۱۸ تا ۲۵ سپتامبر ادامه یافت.شنا، تنیس روی میز، بیلیارد، بسکتبال با ویلچر و شمشیر بازی با ویلچر از جمله مهمترین رشته های این دوره از پارالمپیک بود. طراحی این مسابقات به گونه ای بود که همه ورزشکاران برنده مدال می شدند و فقط رنگ مدال ها سطح آنها را از هم جدا می کرد. در پایان رقابت ها، ایتالیا با کسب ۸۰ مدال اول شد و بریتانیا با ۵۵ مدال رتبه دوم را کسب کرد.

از سال ۱۹۶۰ به بعد هر چهار سال یک بار مسابقات پارالمپیک در یکی از شهرهای بزرگ جهان برگزار می شود و هر سال به رشته های ورزشی و تعداد ورزشکاران شرکت کننده اضافه می شود به طوریکه در سال ۲۰۰۸ تعداد شرکت کننده در مسابقات پکن به ۳۹۰۰ نفر از ۱۴۶ کشور رسید و در این دوره از مسابقات در لندن بیش از ۴۲۰۰ ورزشکار از ۱۶۵ کشور شرکت کرده اند. پارالمپیک در طی سال های اخیر سریعترین رشد را در بین تمام تورنمنت های ورزشی داشته و در حال حاضر بعد از المپیک دومین رویداد گسترده ورزشی در دنیا به حساب می آید.

  مدال آوران پارالمپیک

اگر مایکل فلیپس موفق شده است که ۲۲ مدال در رشته های مختلف شنا در المپیک کسب کند ، تریشا زورن هموطن او در طی هفت دوره از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۴ موفق شد ۴۱ مدال طلا، ۹ نقره و ۵ برنز را در شنا از آن خودش کند.

بئاتریس هس، شناگر فرانسوی همزمان با تریشا زورن و طی هفت دوره ۲۳ مدال گرفت که ۲۰ تای آن طلا بود . کاتو زال پدرسون ورزشکار نروژی هم که بین سال های ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۴ هم در مسابقات تابستانی پارالمپیک شرکت می کرد و هم در مسابقات زمستانی موفق شد ۲۲ مدال در رشته های دو ومیدانی و اسکی کسب کند

مایامی ناریتا، شناگر ژاپنی در سه دوره از المپیک موفق شد ۱۵ مدال طلا، ۲ نقره و ۲ برنز بگیرد و مایک کنی، تانی گری تامپسون و دیک تامپسون سه ورزشکار انگلیسی هستند که روی هم ۴۶ مدال پارالمپیک را از آن خود کرده اند و از پرافتخارترین ورزشکاران تاریخ پارالمپیک به شمار می روند.

در مسابقات پارالمپیک هم به مانند مسابقات المپیک، آمریکایی ها بیشترین مدال را تا امروز کسب کرده اند. آنها با ۲۱۰۱ مدال در بازی های زمستانی و تابستانی در صدر جدول هستند، آلمان با به دست آوردن ۱۵۸۷ مدال در مکان دوم است، انگلستان با ۱۴۴۷ مدال در جای سوم و کانادا با ۱۰۲۹ مدال در رتبه چهارم جدول جا دارد.